ZWROT UTRACONYCH KORZYŚCI ORAZ RENTA NA PRZYSZŁOŚĆ JAKO REKOMPENSATA ZA NIEMOŻNOŚĆ POWROTU NA RYNEK PRACY

W zderzeniu z współczesnym rynkiem pracy, kwestia reintegracji zawodowej osób poszkodowanych w skutek wszelkiego rodzaju wypadków,  stanowi istotne wyzwanie dla uczestników tychże zdarzeń.  Kwestia niemożności powrotu na rynek i uzyskiwania stałego dochodu stała się centralnym elementem dla podniesionego przez naszą Kancelarię żądania zwrotu utraconych korzyści, które zobowiązany był pokryć po poważnym wypadku samochodowym ubezpieczyciel naszego klienta.

1. Okoliczności sprawy

Na skutek niezachowania wymaganej ostrożności podczas wyprzedzania innego pojazdu, na jednej z krakowskich ulic doszło do poważnego wypadku drogowego, w którym rozległych obrażeń ciała doznał, siedzący na miejscu pasażera wyprzedzającego samochodu nasz klient. W wyniku zdarzenia utracił, jak się później okazało po przebytym okresie rekonwalescencji, trwale i całkowicie zdolność do wykonywania pracy. Poszkodowany dotychczas pracował na stanowisku pracownika fizycznego, co wskutek wypadku stało się niemożliwe.

Poszkodowany otrzymywał rentę z tytułu niezdolności do pracy, której to kwota nie odpowiadała poziomowi otrzymywanego dotąd wynagrodzenia, jakie by poszkodowany otrzymywał, gdyby do wypadku nie doszło. W tej sytuacji odzyskanie utraconego zarobku stało się kluczowym aspektem postępowania, mającym na celu złagodzenie finansowych skutków trwałej i całkowitej niezdolności do wykonywania pracy.

2. Zgłoszenie szkody

W imieniu poszkodowanego skierowaliśmy do ubezpieczyciela roszczenie o zapłatę odpowiedniej sumy, adekwatnej do utraconych dotąd zarobków, tj. za 3-letni okres pozostawania bez zatrudnienia przez poszkodowanego na skutek realnej niemożności jego podjęcia oraz o przyznanie renty miesięcznej na przyszłość co miesiąc w kwocie odpowiadającej rzeczywistym potrzebom poszkodowanego.

Ubezpieczyciel jednak bezpodstawnie odmówił zaspokojenia zgłoszonych roszczeń, dlatego w świetle tak przedstawionego rozstrzygnięcia podjęliśmy decyzję o wniesieniu powództwa do sądu. Uzasadnieniem dla podjęcia przez nas takiego kroku była potrzeba uzyskania dla klienta sprawiedliwej rekompensaty, której celem było zminimalizowanie ekonomicznego uszczerbku wynikającego z utraty zdolności do wykonywania pracy przez naszego klienta.

3. Postępowanie przed Sądem I instancji

W powództwie skierowanym przeciwko ubezpieczycielowi wnieśliśmy o zasądzenie zgłoszonych ubezpieczycielowi wcześniej kwot, a następnie, z uwagi na upływ kolejnych miesięcy pozostawania bez zatrudnienia przez powoda, rozszerzyliśmy powództwo, zwiększając zarówno dochodzoną kwotę roszczenia z tytułu utraconych zarobków oraz kwotę comiesięcznej renty od 3 lat w tył i na przyszłość.

W ramach toczącego się postępowania sądowego przeprowadzono kompleksowo uwzględnioną w pozwie przez nas analizę ekonomiczną dotychczasowych zarobków powoda, biorąc pod uwagę zarówno utracone dotąd dochody przy jednoczesnym uwzględnieniu zmian w zakresie wynagrodzeń na dynamicznym rynku pracy, jak i prognozowane straty w przyszłości.

Ponadto zgromadzone zostały ekspertyzy biegłych w celu precyzyjnej oceny wpływu trwałej niezdolności do pracy na aspekt finansowy poszkodowanego. Dowody z opinii biegłych pozwoliły Sądowi na zrozumienie zakresu obrażeń oraz wpływu, jaki miały one na zdolność poszkodowanego do wykonywania pracy.

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd uwzględnił powództwo w 100%, obszernie uzasadniając motywy swojego rozstrzygnięcia. Decyzja sądu oparta była na precyzyjnym rozważeniu obowiązków ubezpieczyciela oraz konieczności rekompensaty ekonomicznej dla poszkodowanego, który utracił zdolność do pracy w sposób trwały i całkowity. Nasz klient uzyskał rentę w wysokości tak jakby pracował w dalszym ciągu i nie uległ żadnemu wypadkowi.

Sąd dojrzał także kwestię fundamentalną dla niniejszego sporu, a mianowicie to, że gdyby poszkodowany powód posiadał predyspozycje do pracy administracyjno–biurowej, to jeszcze jako osoba zdrowa dążyłby do przekwalifikowania się, co jest naturalną tendencją człowieka do rozwoju w kierunku swoich zdolności, a wymaganie od niego zwiększania kompetencji w obszarach wykraczających poza jego potencjał, w stanie obciążenia psychicznego po wypadku i jego fizycznymi konsekwencjami, miałoby charakter nadmiernie rygorystyczny.

4. Postępowanie przed Sądem odwoławczym

Z orzeczeniem nie zgodził się pozwany ubezpieczyciel, tym samym wnosząc apelację. Apelujący w złożonym środku zaskarżenia dokonał jednak wybiórczej oceny zgromadzonego materiału dowodowego, prezentując przy tym najkorzystniejsze dla skarżącego ustalenia stanu faktycznego, co nie umknęło uwadze sądu odwoławczego, który apelację oddalił, tym samym zasądzając na rzecz naszego klienta kwotę stanowiącą 100% utraconego dotąd dochodu oraz adekwatną rentę na przyszłość.

»«

Niniejsza sprawa eksponuje determinację naszego doświadczonego zespołu adwokatów, który w oparciu o dotychczasowe doświadczenia w kompleksowym dochodzeniu należności od ubezpieczycieli, potrafi trafnie oszacować sytuacje, z którymi zgłaszają się klienci i obrać najbardziej skuteczną strategię procesową dla wykazania słuszności dochodzonych roszczeń.