REALNA KOMPENSATA KRZYWD PONIESIONYCH W ZWIĄZKU ZE ŚMIERCIĄ BLISKIEJ OSOBY W WYPADKU KOMUNIKACYJNYM POMIMO JEJ PRZYCZYNIENIA SIĘ DO WYPADKU

Śmierć bliskiej osoby to bez wątpienia jedna z największych tragedii jaka może spotkać człowieka. Jest ona tym większa w sytuacji, gdy śmierć taka „przychodzi” nagle,
w chwili, w której nikt się tego nie spodziewa. Taka sytuacja miała miejsce w przypadku jednego z klientów Naszej Kancelarii.

W wypadku komunikacyjnym zmarła mama Naszego Klienta. Kobieta, prowadząc rower, została potrącona podczas przechodzenia przez jezdnię. Nagła śmierć mamy wpłynęła bardzo negatywnie na psychikę syna – stracił on osobę, która zawsze była dla niego podporą
i dawała mu poczucie bezpieczeństwa.

W imieniu naszego klienta wytoczyliśmy powództwo o zadośćuczynienie i odszkodowanie z tytułu znacznego pogorszenia jego sytuacji życiowej przeciwko ubezpieczycielowi, u którego ubezpieczony był sprawca wypadku. Ubezpieczyciel wniósł o oddalenie powództwa, kwestionując swoją odpowiedzialność podnosząc, iż wyłączną winę za wypadek ponosi kobieta.

Postępowanie przed Sądem

W postępowaniu przed Sądem ostatecznie uznano, że zmarła swoim zachowaniem jedynie przyczyniła się do wypadku poprzez nagłe wkroczenie na ulicę przed samochodem, poruszanie się poza chodnikiem oraz rozpoczęcie przechodzenia przez jezdnię w miejscu do tego nieprzeznaczonym przy niezachowaniu szczególnej ostrożności wymaganej w takiej sytuacji. Pełnomocnik syna zmarłej kobiety wykazał, iż również kierowca – sprawca wypadku dopuścił się zaniedbań, bowiem przy prawidłowym ustawieniu luster oraz dostosowaniu ustawienia fotela do sylwetki kierowcy, mężczyzna zauważyłby wkraczającą na jezdnię pieszą. Co więcej, należy pamiętać o obowiązującej kierowców zasadzie organicznego zaufania, która wymaga od nich większej uwagi i ostrożności.

Wygrana przed Sądem

Sąd przyznał rację stronie powodowej, potwierdzając, iż sprawca wypadku nie dołożył należytej staranności, która pozwoliłaby mu zauważyć pieszą znajdującą przed jego pojazdem i powstrzymać od kontynuowania jazdy, a to zapobiegłoby wypadkowi. Pełnomocnik powoda wskazywał, iż wraz z nagłą śmiercią matki, powód utracił osobę, z którą łączyły go silne więzi emocjonalne. Strata objęła także pomoc i wsparcie, jakie od niej otrzymywał, chociażby w postaci opieki nad dziećmi syna i prowadzenia wspólnie z nim gospodarstwa domowego. Fakt przyczynienia się zmarłej nie umniejsza krzywdy odczuwanej przez powoda i nie powinien uniemożliwiać mu jej rekompensaty w postaci zadośćuczynienia. Wobec powyższego, mimo przyjęcia 60% przyczynienia ze strony zmarłej, Sąd zasądził od ubezpieczyciela na rzecz powoda kwotę kilkadziesiąt tysięcy tytułem zadośćuczynienia, nie zasądził zaś odszkodowania uznając, iż w przypadku Naszego Klienta nie miało miejsca znaczne pogorszenie sytuacji życiowej.

Strona powodowa wniosła apelację od powyższego wyroku. Na skutek działań i argumentów zgłaszanych w sprawie apelacyjnej przez pełnomocnika powoda Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że zasądził dodatkowo na rzecz powoda kwotę 8.000 złotych tytułem odszkodowania. Apelację pozwanego oddalił.

Śmierć rodzica jest ogromną tragedią w życiu każdego człowieka, zwłaszcza jeśli jest to śmierć nagła, poniesiona wskutek wypadku. Krzywda, jakiej wówczas się doświadcza jest jeszcze większa, gdy rodzic był osobą aktywną fizycznie i mimo wieku można było przypuszczać, że przeżyje on jeszcze kilka lat. W takiej sytuacji bez wątpienia poszkodowanym dzieciom należy się stosowna kwota zadośćuczynienia, która w pewnym stopniu pozwoli zrekompensować im krzywdę, jakiej doznali. Nie powinien uniemożliwiać tego fakt, że rodzic przyczynił się do zaistnienia śmiertelnego wypadku. Przeżycia, jakie towarzyszą dzieciom w tego typu sytuacjach, są takie same zarówno w razie zawinienia rodzica, jak i jego braku. Prawnicy Naszej Kancelarii mogą pomóc uzyskać rekompensatę doznanych krzywd w tego tupu sprawach. Gwarantujemy przy tym nie tylko profesjonalne prowadzenie sprawy, ale również empatię i zrozumienie.

(wyrok Sądu Okręgowego z 2017 r. i Sądu Apelacyjnego z 2018 r.)